Begin juli zagen we op deredactie.be een filmpje over een nieuw museum aan de Westkust van Denemarken. Een bunker daar, die door de nazi’s werd opgericht als deel van de Atlantikwall verdedigingslinie, werd hier omgetoverd tot een museum. Met een historicus gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog in huis, moesten we daar dus absoluut naartoe.

Het museum is een supermoderne constructie met veel glas, ingebed in de duinen. Op zich is het gebouw al erg fascinerend. Er is een expositieruimte gewijd aan amber en eentje aan de Vikingen. Slechts een klein gedeelte handelt over de oorlog en er is een ondergrondse tunnel naar de bunker waar het eigenlijk allemaal om draait. Bij het begin van je bezoek krijg je een audiogids waarmee je overal in het museum punten op de muur kan aanraken voor een beetje uitleg. Die is altijd kort genoeg, zodat je er zelfs iets van kan meepikken als je een overenthousiaste kleuter hebt meegebracht. Je merkt wel dat het museum nog niet zo lang open is, want ze moeten zich daar nog wat beter organiseren aan de kassa en aan de toog en wat stressbestendiger worden. Ik vermoed dat ze daar een beetje overrompeld worden, want het was er ook best druk.

Na het bezoek aan het museum reden we nog door naar Blåvand, een klein (erg druk) badstadje. Niet om er te flaneren over de boulevard, maar wel voor de bunker mules op het strand. Ik had die benaming zien staan op Google Maps en er wat foto’s van gezien, dus we waren geïntrigeerd. Emil wou al meteen met zijn voeten in het water, liep zijn resterende energie eraf en Marie at een handjevol zand. Het was één van die heerlijke momenten waarop niets hoeft, alles mag en alles klopt.

Vandaag stonden er nog twee musea op het programma. In de voormiddag het ARoS (Aarhus Kunsmuseum), een museum voor moderne en hedendaagse kunst. We wilden er vooral naartoe om de Rainbow Walk op het dak te doen, maar de rest van het museum was ook zeker de moeite. De regenboogwandeling was onze favoriet, maar de tentoonstelling No Man is an Island vond ik ook interessant, zeker ‘Boy’ van Ron Mueck, dat zelfs Emil even stil kreeg.

In de namiddag trokken we nog naar het Moesgaard museum, in de buurt van Aarhus, een museum over etnografie en archeologie. Ondanks de moderne constructie van het gebouw, dat gebouwd werd tegen een heuvel en waar je ook op het schuine dak kan wandelen, hadden we ons verwacht aan een eerder duffe collectie. Oude stenen achter glas, zoiets. Maar niets bleek minder waar. De expositieruimten waren allemaal sfeervol verlicht, er was veel interactie mogelijk, er waren geluidseffecten en muziek, videoinstallaties en zelfs wat virtual reality. Uitleg is er via koptelefoons in het Deens of het Engels, dus wat minder toegankelijk voor jongere kinderen, maar die komen al ogen tekort om alles te bekijken. Emil heeft zich in het ARoS een paar keer op de grond laten vallen uit verveling, maar in het Moesgaard keek hij zijn ogen uit en stelde ons vragen over de dingen die hij zag. Waarom een skelet geen ogen heeft bijvoorbeeld, dat zijn dingen die je moet weten …

Voordat we ons bezoek startten aten we eerst een heerlijke burger met pulled pork in het gezellige museumcafé (echt een aanrader om daar iets te eten/drinken, al was het alleen al omwille van het mooie servies). Stephen Hawking was er ook (zijn wassen versie in ieder geval …).

Morgen is onze laatste volledige dag hier in Denemarken. Het zal een rustig dagje hier in het huis worden, beetje opruimen en een beetje poetsen, en we hopen ook nog wat doorheen het gezellige centrum van Vejle te kunnen wandelen. Dan zit onze vakantie er bijna op en wacht ons een lange autorit naar huis en een tussenstop in een hotel in Osnabrück. Ik houd mijn hart al vast.