Emil spreekt (nog niet) #1

Mijn mama zei het ook al dit weekend. Er is iets veranderd aan Emil. Opeens begrijpt hij zoveel meer. Woorden zijn er dan misschien nog niet, maar er worden al wel conversaties gevoerd in brabbeltaal, met intonatie en wijzende vingertjes in de verte. Soms brabbel ik wat terug in zijn eigen taaltje en moet hij daarom lachen. Ik vermoed dat ik dan grappige dingen zeg.

Maar we merken wel dat hij steeds beter reageert op de dingen die we zeggen:

  • ‘Gaan we iets eten? Ga dan maar in je stoel zitten’. (Loopt naar zijn eetstoel en pakt de rand vast)
  • ‘Ga je slapen?’ (Als hij geen zin heeft schudt hij ‘nee’ met zijn hoofd. Als hij moe is gaat hij aan de deur naar de gang staan en zwaait naar ons. Soms laat hij dan zijn hoofdje ook rusten op zijn hand.)
  • ‘Waar is je bal/olifant/zebra/giraf/auto/boekje…?’. (Begint verwoed te zoeken tussen de rommel en komt terug met het juiste voorwerp)
  • ‘Waar is je neus?’ (wijst naar zijn mond… bijna goed…)
  • ‘Waar moeten je schoenen?’ (steekt zijn voet(en) in de lucht)
  • ‘Hoe moet je je haartjes wassen?’ (wrijft met zijn handjes door zijn haar)
  • ‘Waar is de poes?’ (in het grote Fiep kijkboek) (wijst de poes aan. Soms ook nog de hond… of het konijn. We werken eraan…)

Dat karaktertje van hem komt ook al naar boven. Alleen vraag ik me soms af in hoeverre de dingen die hij doet eigen zijn aan hém en zijn eigen (te ontwikkelen) interesses of eigen zijn aan zijn leeftijd. Doen/deden jullie peuters van 18 maanden dit ook:

  • Een tutje (als hij dit inheeft) ruilen voor een volle fles melk.
  • Naar de Lotto kijken (alleen de begintune horen is al genoeg om naar de tv te snellen, zie Instagram voor een bijhorend filmpje…).
  • Voorwerpen en dieren aanwijzen in boekjes.
  • Telefoneren (met zijn plastic gsm, kledingstukken, knuffels of zijn hand).
  • Boterhammen demonteren, het beleg eerst opeten of er met het vingertje afschrapen, en ze met zijn mond nog eens in stukken van elkaar scheuren. Reken in het algemeen ‘vuil eten’ daar ook maar onder.
  • Graag naar natuurdocumentaires kijken. Niets zo hilarisch als een leeuw die een gazelle aan het oppeuzelen is, haha!
  • Roekeloos verkengedrag. Oh, hij is zo enthousiast, mijnheer! Van het moment dat we buiten zijn en zijn voeten de grond raken, spurt hij weg op ontdekking. Menig valpartij hebben dit weekend uiteindelijk tot 3 letsels geleid: een geschaafde knie, een geschaafde vinger en een blauw oog. En dat was allemaal voordat hij in de vijver bij mijn mama totterde. Het is anderzijds wel goed voor mijn conditie dat ik zo dikwijls achter hem aan moet hollen (maar minder voor mijn zenuwen).

Dus, hebben jullie ook zo’n brute Bernard in huis? Of kennen jullie kinderen wél angst en voorzichtigheid?

3 thoughts on “Emil spreekt (nog niet) #1

  1. •Een tutje (als hij dit inheeft) ruilen voor een volle fles melk. => Nee, maar hij geeft wél zijn tutje af als we het vragen. Meestal uit zichzelf. Of soms zelfs spontaan!
    •Naar de Lotto kijken (alleen de begintune horen is al genoeg om naar de tv te snellen, zie Instagram voor een bijhorend filmpje…). => Nee, dan ligt hij al in bed.
    •Voorwerpen en dieren aanwijzen in boekjes. => Ja, tot in den treure! En tienduizend keer hetzelfde! Kasper zegt dan vaak ook het woord: 'auto, auto, auto' 'paa(r)dje, paa(r)dje, paa(r)dje' …
    •Telefoneren (met zijn plastic gsm, kledingstukken, knuffels of zijn hand). => Jaaaaa!
    •Boterhammen demonteren, het beleg eerst opeten of er met het vingertje afschrapen, en ze met zijn mond nog eens in stukken van elkaar scheuren. Reken in het algemeen 'vuil eten' daar ook maar onder. => Vuil eten: yes. De vingers zijn altijd leuker dan de lepel. Onze zoon eet eigenlijk nog geen beleg, maar als we toch eens iets met boter op geven, dan haalt hij eerst de twee helften van mekaar en begint smakelijk te eten. Dat doet hij overigens niét als het droog brood is, dat uit elkaar halen.
    •Graag naar natuurdocumentaires kijken. Niets zo hilarisch als een leeuw die een gazelle aan het oppeuzelen is. => Nee, maar wij kijken daar zelf ook niet naar.
    •Roekeloos verkengedrag. Oh, hij is zo enthousiast, mijnheer! Van het moment dat we buiten zijn en zijn voeten de grond raken, spurt hij weg op ontdekking. Menig valpartij hebben dit weekend uiteindelijk tot 3 letsels geleid: een geschaafde knie, een geschaafde vinger en een blauw oog. En dat was allemaal voordat hij in de vijver bij mijn mama totterde. Het is anderzijds wel goed voor mijn conditie dat ik zo dikwijls achter hem aan moet hollen. => Onze zoon is heel voorzichtig. Té voorzichtig, denk ik. Ik denk namelijk dat dat de reden is dat hij nog altijd niet stapt of alleen staat. Je ziet hem naar een ander meubel reiken en hij zou er perfect aan kunnen, maar dan staat hij daar eerst nog te taffelen om dan uiteindelijk misschien toch nog op zijn knieën te gaan en te kruipen. Of hij kan prima stappen met één vinger losjes als steun, maar hij is zo paniekerig dat hij direct begint te wenen en dat hij alles grijpt wat hij kan vinden om méér steun te hebben. En zelf in de zetel kruipen, dat vindt hij maar eng. Hij heeft het dit weekend voor het eerst gedaan, maar hij weet het toch nog niet zo goed of hij het wel zo tof vindt. En oh! Meneertje is bang van … gras. Echt waar. Leuk hoor, als je denkt eens fijn naar de speeltuin gaan en die kleine wilt niks doen omdat het in het gras te doen is. Of als je in de tuin wilt gaan spelen en hij weigert van zijn dekentje af te komen. Of iets op te pakken dat een halve centimeter verder in het gras ligt …

    Ik gok dus dat een aantal dingen eigen zijn aan Emil en een aantal vrij 'standaard'. 😀

  2. Zoooooo herkenbaar, alles eigenlijk 🙂 Zalig he, deze leeftijd!
    Wij zeiden het gisteren nog tegen mekaar: "'t is heerlijk dat ze al zoveel snapt en kan en kent." Leuker dan een platte baby, vinden wij…

    Onze dochter is met 15 maanden wel een 'rappeke' in die dingen, vermoedden wij eerder al, maar ze is wel een pak banger dan jullie Emil. Ze stapt wel vlot en valt en klimt en ontdekt, maar alles met een soort 'bedachtzaamheid', lijkt het wel. In de zandbak, op het gras, … eerst even rustig zitten en zachtjes samen voelen, mama en papa nadoen als ze kruipen en spelen. En dan pas zelf. Eens die stap genomen staat er echter geen rem meer op 🙂 Ik snap wat je zegt over die conditie. Bedenk er dan bij dat ik 6 maanden in verwachting ben en je snapt dat ik soms mee moegespeeld ben…
    Ik hou ook steeds mijn hart vast als ze na de fles zelf uit de zetel wil kruipen, maar ze heeft haar tactiek en is nog nooit gevallen, alsof ze het op voorhand goed heeft bekeken en echt weet hoe dat moet.
    Ik denk ook dat ze alles snapt wat ik zeg (zoals naar plaatsen in huis gaan, dingen zoeken, aanwijzen, …) én dat ze alles kan duidelijk maken wat zij wil. Als ze bijvoorbeeld wil gaan wandelen neemt ze zelf haar jasje en gaat aan de buggy staan (soms roepend). Of wanneer ik haar speelgoed aanbied en vraag wat ze wil spelen en zij daarop naar buiten wijst en zegt "bui-pe". Dan weet ik wel wat mij te doen staat 🙂
    TV staat soms op en wekt maar sinds heel kort haar interesse. We beperken dat dus tot een 5 à 10 minuutjes terwijl ik rap het eten opzet. Daar is ze namelijk ook héél graag bij aanwezig. De Lotto-trekking heeft ze ook nog nooit gehaald wegens uitgeteld om 19u…

    Ja, ik verbaas me iedere dag over haar kunsten en geloof ook dat alle mama's en papa's dat doen. Of ze nu 'standaard' zijn of niet, ze leren het toch maar en uiteraard doet jouw kind het allemaal veel schattiger dan een ander 🙂 Ze leren zoveel voor ze naar kleuterschool moeten. Kan je je voorstellen dat ze tegen dan echt kunnen babbelen en ook bv al veel kleuren kennen? Nu beperkt dat zich hier tot geel en blauw uit het boekje van Jules (moeilijke naam trouwens voor een peuter). Of puzzelen, heeft hij daar interesse in? Hier begint dat ook flink op gang te komen: blokjes in een doos en diertjes in een boek. En dan maar applaudisseren voor zichzelf!

    Veel geniet-plezier van jullie wonder-boy!

  3. Upje en Miss S, heerlijk om jullie reacties te lezen! Geweldig toch, die kinders van ons! Amaai, ik wou dat Emil ook wat banger en voorzichtiger zou zijn, in plaats van zich met zijn volle enthousiasme overal tegenaan te smijten. Al zei mijn mama wel dat hij de vijver goed in het oog hield nadat hij erin was getotterd. Zolang hij leert van zijn fouten, is 't goed voor mij.

Laat een reactie achter op Richelle Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *