Zeven

Deze ochtend sprong hij om 6u45 uit zijn bed. Ik hoorde zijn trippelende zevenjarige voeten op de trap. Misschien had hij verwacht dat we het huis beneden versierd hadden of al cadeautjes hadden klaargelegd, maar dat was niet zo. Ik was van plan de slingers op te hangen terwijl hij op school was en hem daarmee te verrassen als hij thuiskwam. Even later stond hij in onze slaapkamer en zongen we een verjaardagsliedje voor hem. Ik was nog niet goed wakker, hij glunderde. Nóg even later stond hij aangekleed beneden en riep naar boven dat hij alvast de brooddozen inRead more

Moe

De auto achter mij toetert. Ik kijk omhoog en zie dat het licht groen is geworden. Daarnet had ik nog even gekeken en toen was het nog rood. Ik steek mijn hand op naar de chauffeur in de auto achter mij. Om mij te verontschuldigen. “Sorry”, wil ik zeggen, “ik was even niet aan het opletten.” Hij steekt zijn hand ook op. “Niet erg”, zegt hij, “kan iedereen overkomen”. Het is rustig op de baan. Iedereen gaat zijn eigen gangetje. Ik ga mijn boodschappen ophalen die ik online klaar heb laten zetten bij de supermarkt. Ik luister wat naar deRead more

Kiwi’s

In de kleuterschool verzamelen ze stickers van kiwi’s. Daarom kocht ik dit weekend enkele kiwi’s en stopte er eentje, in blokjes gesneden, in het fruitpotje van Marie. Met een vorkje erbij, want een lepeltje vindt ze niet zo handig. Het stickertje plakte ik aan de binnenkant van haar doosje. “Zeg maar tegen de juf dat je een stickertje hebt”, zei ik haar nog. Ze knikte. Nu ik haar ’s avonds vraag of ze het stickertje op de poster mocht kleven, schudt ze teleurgesteld haar hoofd. “Ik vond mijn stickertje niet. Het was weg.” “Hoe kan dát nu?” vraag ik. IkRead more

Zandkastelen

We zijn met vrienden aan zee. De wind waait krachtig en neemt af en toe een stuk strandspeelgoed met zich mee. Toen ik de kinderen gisteren warm maakte voor het idee het grootste zandkasteel ter wereld te bouwen, werd er gejuicht en gesprongen. Terwijl we bouwen aan ons zandkasteel klemt Marie zich echter huiverend vast aan mijn been. Ze houdt niet van wind en ook niet van golven, herinnert ze zich nu. Dus zoek ik met haar ter afleiding schelpjes om ons kasteel mee te versieren, terwijl de anderen naarstig verder scheppen aan de kasteelgracht. Met vereende krachten verijst onsRead more

Grip

Dit is wat ik nodig had, een fietstochtje naar de stad. Helemaal alleen. Even vluchten van het gevoel dat me toch naar hier is gevolgd achter op mijn fiets. Gisteren was er rust in mijn hoofd, maar vandaag voelt het vol. Ik krijg geen grip op mijn gedachten. En terwijl ik het gewicht achter op mijn fiets voel besef ik dat dat het net is. Dat ik vandaag geen grip heb. Geen grip op mijn gezondheid, want sinds ik zo ziek was eind maart kwakkelt die de hele tijd. Vanochtend werd ik weer wakker met die spierpijn die me tweeRead more

Pure ellende en puur goud

Het is bijna half elf in de ochtend. Ik heb mijn tanden nog niet gepoetst, heb nog niet kunnen ontbijten en werk op de laptop aan de keukentafel. De ene na de andere mail stroomt binnen, ik moet dringend een blauwdruk van een boek nakijken, zo meteen hebben we redactievergadering via Skype en ik zie al een nieuw vergaderverzoek opduiken voor deze namiddag, van vier tot vijf. Tegelijk probeer ik juf te spelen voor Emil die naast mij gefrustreerd raakt omdat hij ‘trijn’ en niet ‘trein’ heeft geschreven. Het lukt niet meer, ik barst in huilen uit. Het is teRead more

Jarig in quarantaine

Me beter voelen na meer dan twee weken ziek te zijn geweest voelt als ontwaken. Ontwaken in een vreemde, nieuwe wereld, waarvan ik eerst dacht dat het de hel was. Tijdens het ziek zijn kon ik niets, deed ik niets, en voelde ik me daar schuldig en rot om. Maar gaandeweg ontdek ik meer gouden randjes en lijkt die nieuwe wereld zo slecht nog niet, al blijft hij onwezenlijk raar. Er zit terug schoonheid in kleine dingen. Soms is het moeilijk, wil ik gewoon even alleen zijn, roep ik luid en moet ik dag per dag nemen om niet compleetRead more

Witte vuilniszakken

Of ik witte vuilniszakken had gekocht, vroeg hij me enkele dagen geleden. Ja, niet dus. Omdat je die ondingen altijd aan de kassa moet vragen, vergeet ik dat uiteraard als ik ze moet kopen. Tot ik dan thuis kom en iets in de vuilnisbak moet gooien. Waar dan geen zak in zit. Ik kijk naar de aardappelschillen die naast het kleine afvalbakje in de keukenkast zijn beland. Even wil ik een verwensing mompelen aan zijn adres, tot ik me herinner dat ik die aardappelschillen gisteren zélf in het te kleine zakje heb gemikt. Er zijn mails die ik zou moetenRead more

De grote zeemeermin

De kinderen wilden gaan zwemmen, dus nam ik hen in een nostalgische bui mee naar het zwembad waar ik als kind ook naartoe ging. Als we gingen zwemmen was dat inclusief kleffe koffiekoeken die we met natte handen en omwikkeld in onze handdoek opsmulden op onze witte plastic stoel. Om daarna weer te verdwijnen in de golven van het golfslagbad. Ik deed alsof ik de kleine zeemeermin was en gleed gesteund op mijn handen door het ondiepe water. Nu, 25 jaar later, is er weinig veranderd. Het zwembad ziet er hetzelfde uit. De akelige clown houdt nog steeds de wachtRead more

Mevrouw zuurpruim

We wandelen op het strand. De man die ik graag zie en onze dochter voorop, zoekend naar schelpen. Onze zoon rechts van ons, met een stok in zijn hand en in gevecht met de duinen. We hadden allemaal behoefte aan frisse lucht en weidsheid. Emil in de eerste plaats, maar ik ook. De jaarlijkse eindejaarsmelancholie, die zich normaal pas op 1 januari laat zien, zit al een tijdje in mijn lijf en in mijn hoofd. Ik voel me moe, zowel fysiek als mentaal. Ik maak me zorgen om geld, om onze nakende verbouwing en om zaken die eigenlijk pietluttig zijn,Read more