Voor mijn verjaardag in april kreeg ik van twee vriendinnen dit boek.

Nu ben ik niet zo’n uitgesproken fan van tunieken, omdat ik vind dat je dat moet combineren met een mooie, strakke (althans bovenaan) jeansbroek. Laat ik nu net iemand zijn die ontzettend graag in een rok rondloopt. Een tuniek bovenop een rok is geen goede keuze, want weg is je taille en weg zijn je benen.

Tot vorig weekend had ik ook al geen enkele mooie jeansbroek meer in de kast hangen. Mijn jeansbroeken zijn héél erg verouderd! Zo verouderd dat de twee litsjes voor de riem aan de zijkanten zijn losgerukt omdat ik ze al jaren gebruik om mijn broek aan op te trekken.
Dat is heel fout…

Toch was ik al enkele maanden geleden begonnen aan een tuniek uit dit boekje, want het is zo goed uitgelegd en de foto’s erin doen je al watertanden. Ik koos voor een witte tuniek met bovenaan broderie anglaise. Toen wist ik niet wat dat was, maar nu kan ik u vertellen dat broderie anglaise een soort van Britse geweven kantstof is. Stof met decoratieve gaatjes, zo je wil.

Het patroon uit dit boekje is erg eenvoudig om over te nemen en de uitleg bij het in elkaar zetten is ook erg duidelijk (mét tekeningetjes), dus ik was snel goed op weg. Ik maakte eerst een proeftuniek uit baalkatoen en maar goed ook, want ik had mijn patroon al een maatje te klein ingenomen. We zijn tenslotte geen 16 meer…

Toen ik mijn schaar in mijn witte linnen en witte broderie anglaise zette en naarstig begon aan mijn tuniek, verloor ik echter al snel mijn interesse en bleef mijn onafgewerkte tuniek wekenlang in de kast liggen terwijl andere naaiprojectjes kwamen en weer gingen.
Toen ik mijn tuniek dan eindelijk toch eens van zijnaden voorzag, en ik de tuniek paste, leek ik wel weggelopen uit een psychiatrische instelling! Dat wit flatteerde me niet en de tuniek was nog erg lang en gerafeld aan de onderkant. Teleurgeteld kieperde ik het ding terug de kast in waar het bleef liggen tot ik het meenam naar L. toen wij een heuse LAN-naaiparty organiseerden (ik met mijn naaimachine en zij met die van haar bij haar thuis.) L. zei me dat het best nog meeviel als ik het zou inkorten en het zou dragen met een lange ketting.

Volledig vertrouwend op haar oordeel, werkte ik de tuniek gisterenavond af en ik ben ontzettend blij met het resultaat. De reden tot afwerking was ook de aankoop van mijn nieuwe jeansbroek van Who’s That Girl (die eigenlijk niet echt een jeansbroek is, maar gemaakt is uit stof die lijkt alsof het jeans is…).
Mijn ‘jeansbroek’ en mijn tuniek… die zijn voor elkaar gemaakt…

Om toch iets van kleur te hebben naaide ik er vooraan een rood knopje op. Het reserveknopje van mijn broek nota bene! Deze week vielen ook mijn allereigenste labeltjes in de brievenbus! Hoera!