“Gij en ik, binnen een uur in de voorhof!”

Een zin die in mijn jeugd wel eens tegen me geroepen werd door mijn briesende grote broer. Een ruzie tussen mijn broer en mezelf werd zo beslecht met een fysiek duel in de voorhof. De voorhof, want daar was het gras lekker mals en liet de hond geen onaangename ‘pakjes’ achter.

Mijn grote broer won die gevechten altijd, want hij was een jongen en drie jaar ouder dan ik. Soms durfde ik de confrontatie niet aan en riep ik luid om mijn moeke, en dan werd ik een ‘klikspaan’ genoemd. Liever dat dan blauwe plekken en armen die tot op mijn rug werden gewrongen.

Maar die grote broer was niet altijd gemeen. Broers en zussen zijn in de regel verplicht om af en toe eens op de vuist te gaan. Wanneer mijn broer en ik die plicht niet vervulden, bouwden we samen steden in lego, speelden we voetbal in de achtertuin (en werden daar wél af en toe verrast op één van die ‘pakjes’ van de hond), duwden elkaar op de schommel of keken op een zomerse vakantiedag in handdoek gewikkeld en nog druipend van het water van het zwembad samen naar een aflevering van The Love Boat (jaja …).

Zo’n grote broer was er altijd als je hem nodig had, zelfs als je soms wou dat hij uit de buurt bleef. En gelukkig maar.

Kleine zusjes worden groot, maar grote broers zijn dat altijd al geweest. Gelukkige verjaardag grote broer!