Vorige week brachten we een bezoekje aan de Rode Ridder in zijn kasteel in Horst tijdens de jaarlijkse Kasteelfeesten. Vorig jaar waren we ook al eens bij hem langs geweest en mochten we zelfs rondlopen in zijn huis. Dit jaar had hij, denk ik, betere dingen te doen, want hij was niet thuis en zijn kasteel was gesloten (misschien was zijn poetsvrouw net bezig). Gelukkig had hij wel weer allerlei ridderlijke activiteiten in zijn hof voorzien.

Zoals daar zijn:

• Toernooien tussen ridders en een vogelshow met roofvogels.
• Kraampjes met mede, kazen, worsten en lolly’s (want naar ’t schijnt waren de ridders vroeger daar zot van).
• Een avonturenland voor de schildknapen met een hindernissenparcours, een theatervoorstelling, een blotevoetenpad en lessen in speerwerpen.

Er was ook een heks die een toverdrank had gebrouwen waardoor stoute kinderen een kikker zouden worden. Toen Emil dat hoorde tijdens het aanschuiven besloot hij het zekere voor het onzekere te nemen en verwijderde zich subtiel onder de boodschap “Ik wil niet in een kikker veranderen.”

Dus lieten we de toverdrank voor wat het was en besloten nog wat te investeren in zijn riddertenue. Vorig jaar wist hij al een zwaard en een schild te bemachtigen. Dit jaar kwam daar nog een helm bij. Een helm die hij beter had gedragen toen hij daarna met zijn zwaard op zijn hoofd sloeg. Naar ik heb horen vertellen gebeurt dat de beste ridders wel eens…

Marie keek, zag dat het goed was en ontdekte pas bij het naar huis gaan dat we haar versierd hadden als jonkvrouw.

Johan, wij komen volgend jaar nog eens terug! Zet de mede al maar koud.