Wandelen in het bos is het hele jaar door een prima idee als activiteit, maar in de herfst heeft een boswandeling toch net dat tikkeltje meer. De herfst is mijn favoriete seizoen, dus ik leef dan helemaal op. Terug mijn laarsjes kunnen dragen, geen blote benen meer, de geur van de verwarming die terug opspringt, het verkleuren van de bomen, pompoenen en dekentjes in de zetel. Heerlijk! Ja, ik ben een herfstmeisje.

Afgelopen weekend hadden we met vrienden (ook al zo’n herfstmensen) afgesproken om te gaan wandelen in het Mastenbos in Kapellen. Onze kleine jongens moesten nodig gelucht worden.

Speciaal aan het Mastenbos is dat het bezaaid ligt met bunkers en loopgraven. Die dateren nog uit de Eerste Wereldoorlog, toen het Duitse leger hier een (nooit gebruikte) verdedigingslinie optrok tegen onze neutrale vrienden uit Nederland. In het Mastenbos zijn twee uitgestippelde wandelingen die je kan volgen (eentje van 3,3 km en eentje van 5,5 km). De liefhebber kan ook nog kiezen voor het Loopgravenpad, dat je langsheen alle bunkers leidt (met infoborden en al).

Wij kozen voor de korte wandeling van 3,3 km, want wij voorzagen al dat onze jongens sowieso het dubbele zouden afleggen door al eens vooruit te lopen en dan weer terug of door opeens het bos in de duiken tegen hoge snelheid.

Toen we aan de wandeling begonnen verzuchtten we tegen elkaar hoe fijn het wel niet was, zo in de herfst in het bos, en dat het zo leuk is om dan op paddestoelenjacht te gaan. Maar zo jammer dat je zo zelden die prachtige vliegenzwam tegenkwam. Ja, dat zie je echt niet zo vaak hoor.
Bleek dat het Mastenbos dus vol staat met vliegenzwammen. Telkens we er eentje zagen riepen we in koor “Daar is er nog eentje!” en ook “Niet aankomen jongens!”, want “gevaarlijk” en “straks is die kabouter heel droevig als zijn huisje kapot is.”

Onze jongens waren in ieder geval genoeg gekalmeerd en uitgerend om ze daarna nog mee op restaurant te nemen. Missie geslaagd.