Meer dan 25 jaar geleden ging ik al eens naar Legoland met mijn broer en mijn ouders. Veel herinneringen heb ik daar niet aan, maar ik herinner me wel de kleurrijke foto’s die daar werden gemaakt. Toen we beslisten om in Denemarken op vakantie te gaan, wou ik dus ook absoluut naar Legoland gaan. Dat dachten zo’n tienduizend andere toeristen ook gisteren, want het was er over de koppen lopen. Toen we de ellenlange rijen aan de kassa zagen waren we blij dat we de dag ervoor online tickets hadden gekocht. Dat was ten eerste al een pak goedkoper (hoewel het toch allemaal veel te duur blijft) en ten tweede kan je dan gewoon de barcode vanop je smartphone scannen en meteen naar binnen lopen. Voor de parking moet je ook betalen, hoewel wij die dans ontsprongen zijn. Op parking 6 is er namelijk geen slagboom en stond er bij het buiten rijden ook niemand ter controle. Iedereen naar parking 6 dus! Het is niet eens zoveel verder lopen naar de ingang.

Toen we binnenkwamen in het park werden we een beetje overweldigd door de drukte. Grote massa’s, ik hou daar echt niet van. Zeker niet in een pretpark waarbij je zelfs bij de toiletten lange rijen tot buiten ziet. We besloten dus om het overladen Duploland (voor de allerkleinsten, die van ons dus…) tot het laatst te houden en liepen eerst door naar het achterste gedeelte van het park. Die strategie lukte min of meer, want daar was het nog altijd druk, maar toch beheersbaarder. De attracties waarin Emil mocht gaan waren doorheen heel het park wel vrij beperkt. F. en ik wisselden elkaar af om eens met hem in een attractie te gaan en gelukkig waren dat net attracties met beperkte wachtrijen, al waren we al dat aanschuiven op het einde van de dag wel beu. We gingen zelfs ook eens met ons viertjes in de Pirate Boats, een rustige attractie in een bootje die langsheen piratentaferelen (in Lego uiteraard) vaarden. Marie vond het allemaal heel fascinerend en was behoorlijk in haar nopjes (al blijkt dat niet echt uit de foto…).

Omdat we toch weinig attracties konden doen wandelden we gewoon wat doorheen het park. Emil vond al die decoratie in Lego al geweldig en verbaasde zich er keer op keer over dat dat allemaal in Lego was gebouwd, stel je voor zeg.

Toen we uiteindelijk dan in Duploland arriveerden was het daar al wel wat kalmer, maar waren F. en ik (en Marie) compleet uitgeput. Emil zat op een Legowolk, dus die bleef maar doorgaan. Die was wel meteen geveld toen we in de auto zaten.

Was het allemaal de moeite? Ja en nee. Het inkomgeld was vrij duur (reken op 50 EUR per persoon), het was er erg druk, het is lang aanschuiven aan de attracties en het park is ook niet heel erg groot. Maar ik heb me wel geamuseerd, al was het maar om de verbazing op de gezichtjes van Emil en Marie te zien. Ook wel wat nostalgie bij het zien van dezelfde attracties waar ik als 4 á 5-jarige nog zelf heb ingezeten. Dus we hebben zeker geen spijt dat we gegaan zijn, al vond ik Playmobilland in Neurenberg, waar we twee jaar geleden naartoe gingen tijdens onze vakantie in Duitsland, nog net iets charmanter.

Kindvriendelijk?

In een pretpark is meestal alles al goed voorzien voor grote(re) en kleine kinderen. Legoland doet daar nog een schepje bovenop. Daar hebben ze verschoonruimtes voor de baby, met gratis pampers in alle beschikbare maten, verzorgingskussens bij de vleet (elk met een eigen wasbakje), gratis doekjes, desinfecteermiddel, zetels om in te zitten, een waterkoker, een microgolfoven en zelfs een relax om je baby in kwijt te raken als je je handen even vrij wil hebben.