Er zijn zo van die blogposts die nooit gepubliceerd raken en die half afgewerkt virtueel stof staan te vergaren in je archief. Zo vond ik nog een oude blog terug over onze reis naar Duitsland in 2015, met een toen nog piepkleine Emil. Hoewel niet echt actueel, post ik hem hier toch nog. Zodat ik later nog herinnerd kan worden aan die prachtige en oh zo vermoeiende vakantie in Zuid-Duitsland. Trouwens een serieuze aanrader voor wie nog geen vakantiebestemming voor dit jaar op het oog heeft.

* * *

Rondreis door Zuid-Duitsland

In juli 2015 trokken we (toen nog met ons drietjes dus) naar Zuid-Duitsland. We hadden nogal een ambitieuze reisroute gepland gaande van Stuttgart tot het Bodenmeer, dan langs de voet van de Alpen langsheen het kasteel van Neuschwanstein tot in Berchtesgaden en langs München en Frankfurt terug naar huis. Een tocht van 2.075 km (plaatselijke uitstapjes niet meegerekend) en zes verschillende slaapplaatsen op twee weken tijd. Maar we wilden eens wat meer zien i.p.v. de hele vakantie op dezelfde plaats te zitten, zoals het jaar daarvoor.

Met een peuter die niet in slaap kon vallen terwijl wij nog in de kamer waren, hadden we waar mogelijk een appartementje geboekt met een aparte slaapkamer. Op hotel moesten we inventiever zijn en sloot één van ons zich op in de badkamer en nam een uitgebreide douche terwijl de ander zich in de bar verschanste met een boek en een Hugo (de cocktail, niet de man). Tweemaal sloten we ons samen op in de badkamer toen de bar van het hotel tegenviel, wat op een bepaalde manier best gezellig was maar niet echt comfortabel. Van zodra Emil vast in slaap was overigens, konden we weer wat vrij bewegen in de kamer.

In Stuttgart bezochten we de dierentuin van Wilhelma. Dat leek ons leuker voor Emil dan hem al vanaf dag één mee te zeulen door een warme stad en door musea waar je nergens mag aankomen. Leuke zoo waar je de dieren soms van écht dichtbij kan zien.

 

Aan het Bodenmeer was het vooral erg warm en moesten we een pitstop maken in de H&M van Konstanz omdat F. en ik al door onze zomeroutfits heen waren. We logeerden er wel in een aangenaam appartementje dat we vonden via Airbnb en waar we s’avonds op het terras tot laat konden bekomen van de dag.
En bekomen van de dag was vaak nodig, want elke dag temperaturen boven de 30° en een peuter die liefst alles op eigen houtje wil verkennen en die het dan ook nog eens laat blijken niet akkoord te zijn met onze beslissingen, is op zijn minst erg vermoeiend te noemen.

De hel van Neuschwanstein

Laat ik bijvoorbeeld iets vertellen over Neuschwanstein. Op onze koelkast prijkt een magneet van het kasteel dat vredig op zijn berg tussen de bomen staat en in schril contrast is met de beproevingen die we die dag moesten ondergaan. Het was heel warm, druk (want erg toeristisch), we hadden tickets gekocht, besloten geen bus te nemen wegens te lange wachtrij, gingen te voet naar boven (een tocht van 40 minuten bergop), waar we pas boven beseften dat onze rondleiding (aangeduid op ons ticket!) pas om 16u30 begon. Op het ogenblik van onze ontdekking was het 12u30… *zucht*

Na elkaar wat verwijten te hebben gemaakt, dan maar terug naar beneden met een Emil die ondertussen oververmoeid begon te raken. Dus hebben we wat tijd gedood ergens op een terrasje in de zinderende hitte terwijl Emil een dutje deed dat welgeteld een half uurtje duurde. Ik hoef je niet te vertellen dat, tegen de tijd dat we terug naar het kasteel gereden waren, terug die berg op waren geklommen en stonden te wachten om binnen te mogen, Emil (serieus oververmoeid ondertussen) het wel gehad had en ons dat ook meer dan duidelijk maakte.

‘Ik ben anderhalf en ik zeg nee’

Dat reizen met een peuter intensief is kunnen onze foto’s zelfs getuigen. Nog nooit heb ik zoveel wazige en scheve foto’s getrokken als deze vakantie. Foto’s nemen moest snel tussendoor, terwijl Emil net even stilstond voordat hij er weer vandoor ging (hij is, nog steeds, een wegloper). Maar niet enkel het onderwerp was beweeglijk, vaak kregen we ook net (on)voldoende tijd om de sluiterknop helemaal in te duwen om het fototoestel de tijd te geven alles scherp te stellen. Met één oog altijd op Emil gericht (zelfs al zijn wij met twee voor één peuter!), was het vaak hopen dat er uiteindelijk iets deftigs op de foto stond. Soms werd het fototoestel niet eens bovengehaald omdat we moesten afrekenen met een driftbui of ons met een vermoeid (en zeurderig) kind doorheen de menigte trachten te ploegen. Nog nooit heb ik ook zo weinig foto’s getrokken als deze vakantie.

Natuurpracht in Berchtesgaden

Het zuiden van Duitsland is ook intens mooi, dus zeker de moeite om daar eens naartoe te gaan. In mijn vriendenkring werd Duitsland als vakantiebestemming niet op erg veel enthousiasme onthaald, maar dat is, wat deze regio betreft tenminste, volkomen onterecht.

Vooral de streek rond Berchtesgaden, waar we een appartementje huurden in een typisch Duits huis (incl. geraniums aan de balkons uiteraard), is waanzinnig prachtig. Het Berchtesgaden National Park nodigt uit voor adembenemende wandelingen. Je kan een stukje geschiedenis meepikken in het Eagle’s Nest van Hitler (en doodsangsten uitslaan op de steile weg ernaartoe in een bus!), bootje varen op de Königssee (en je haast in Noorwegen wanen) of gewoon gaan zwemmen in het plaatselijke zwembad.

Vakantie in Duitsland klinkt dan misschien een beetje saai, het is het vast en zeker niet.