Ik kreeg van Sylvie een stokje. Nee, eigenlijk heb ik het weinig subtiel uit haar handen getrokken… In ieder geval, ik heb het en nu moet ik 10 dingen met jullie delen die jullie nog niet wisten. Hm, misschien was ik beter wat selectiever geweest in mijn rooftocht naar een stokje (ik had de inhoud van mijn handtas op tafel kunnen zwieren, zoals hier of hier), want nu moet ik 10 geheimen over mezelf prijsgeven…
Maar een stokje kan niet genegeerd worden, dus hier gaan we.

– Ik pak niet op papier. Foto’s van mezelf vind ik altijd erg lelijk en ik herken mezelf er niet in. Ik zie niet dezelfde persoon die ik in de spiegel zie. Daarom zijn er ook weinig foto’s van mezelf en deins ik er niet voor terug mijn hoofd eraf te knippen als ik foto’s op mijn blog zet. En jullie maar denken dat ik dat doe voor de anonimiteit!

– Ik ben niet zo’n moeilijke eter en lust vrij veel ingrediënten, maar er zijn heel wat ingrediënten die ik wel lust in de ene, maar niet in een andere vorm. Zo lust ik wel graag eens een omeletje, spiegelei of zacht gekookt eitje, maar hardgekookte eitjes vliegen resoluut vantussen mijn smoskes. Chocomelk lust ik heel graag koud en dik. Warm vind ik het maar niets. Ik doe altijd melk in mijn koffie, maar van de geur van melk krijg ik spontaan braakneigingen.

– Thuis heb ik maar een klein terrasje dat ik wél zo groen mogelijk wil hebben, want toen ik nog bij mijn ouders woonde hadden we een grote tuin die mijn mama mooi aanplantte en goed onderhield (en nog steeds doet). Ik denk wel eens dat ik haar groene vingers geërfd heb, want ik ploeter graag in de grond en trek al eens graag een verdord blaadje af, maar al mijn plantjes gaan dood, omdat ik mijn interesse erin verlies als de nieuwigheid eraf is, als ze te wild beginnen te groeien of als het te koud is om het terras op te komen. Geen groene vingers dus, tenzij ik die in de loop der jaren nog kan kweken.
(Mag ik hierbij toch even vermelden dat sinds ik nieuwe plantjes kreeg van de mama halverwege september, ik nog geen enkel plantje dood heb laten gaan. Er is nog hoop!)

– Als ik een nieuw gezelschapspelletje speel, win ik áltijd de eerste keer. Daarna zelden tot nooit meer…

– Enkele jaren geleden joeg ik het lief en mijn broer de schrik op het lijf toen we in het reuzenrad op de kermis van Antwerpen zaten en ik hysterisch begon te roepen “Ik wil er uit!! Ik ga springen!!”. Ik heb altijd hoogtevrees gehad, maar naartoe ik ouder word, wordt die ook erger. Ik viel bijna flauw in de lift van het Atomium (die heeft een glazen plafond!), stond met bibberende knieën op de Eifeltoren en zelfs in het Belfort van Brugge. Ik laat mijn hoogtevrees niet graag dicteren dat ik geen mooie uitzichten meer kan zien, maar in een reuzenrad, een hoge zwiermolen (de horror!!) of luchtballon krijg je mij niet (meer)…

– Ik ben verslaafd aan chips (vooral het ‘Lays Baked’-assortiment) en kan zo’n hele zak chips op een half uur tijd opeten. Jawel…

– Ik aard niet goed in grote groepen mensen. Ik dreig verloren te gaan in het niets als een groep te groot wordt. Dat is gelukkig niet zo bij mensen die ik goed ken, maar als ik de mensen in kwestie niet zo goed ken, word ik onzeker en ga ik ervan uit dat niemand behoefte heeft aan mijn mening. Dus zwijg ik liever en luister (want daar kan je al veel mee leren), maar daarom sta ik in nieuwe groepen ook wel bekend als ‘een stille’. Eens ik geïntegreerd ben in een groep, heb ik ook geen probleem meer met nieuwkomers. Vertrouwdheid is voor mij heel belangrijk.

– Ik kan niet tekenen en ben een beetje jaloers op mensen die dat wel kunnen. Het lijkt me geweldig als je zelf de tekeningen kan maken die je mooi vindt en mensen zelfgemaakte kaartjes kan opsturen. Ik kamp ook vaak met een gebrek aan inspiratie. Zo wil ik al lang eens zelf een knuffel maken die ik zelf ‘ontworpen’ heb, maar ik kom niet verder dan de ideeën die ik elders (op)pik.

– Als ik tv kijk of met een boek in de zetel zit, zit ik altijd onder een dekentje. Ja, zelfs in de zomer als het buiten 28° is.

– ‘Jingle all the way’ (inderdaad, met Arnold Schwarzenegger) is mijn favoriete kerstfilm…

Ik geef het stokje door aan Animuz!