Ja, ik weet het. Al een maand (!) niets meer geschreven! Niet omdat ik niet wou of omdat er niets te melden was, maar wel andere redenen zoals daar zijn:
- nog foto’s moeten maken van afgewerkte naaistukjes maar het fototoestel met lege batterij aantreffen.
- af en toe lui en vaak moe zijn.
- vaststellen dat het lief mijn laptop heeft aangeslagen om papers te schrijven.
- geen goede foto’s kunnen trekken wegens de afwezigheid van natuurlijk licht (is er iets hatelijkers dan s’morgens in het donker naar het werk te vertrekken en pas s’avonds in het donker terug thuis te komen?!?Ik dacht het niet…)
Dus besloot ik na een tijdje: laat ik alles wat ik te zeggen heb maar opsparen tot ik een vrij moment heb in mijn weekje vakantie. Dat vrije moment is er al snel gekomen, want mijn vakantie is nog maar net begonnen en zie daar, ik ben al aan het naaien en stikken geslagen!
Laten we dus maar snel beginnen met item nr.1, want er zullen er nog véél volgen en ik wil de aandachtsspanne (die in deze moderne tijden steeds korter wordt, heb ik horen zeggen…) van u, de lezer, niet op de proef stellen.
Item nr. 1: het broodmandje
Het lief en ik hadden eens een broodmandje cadeau gekregen toen wij gingen samenwonen. Een handig ding, want langwerpig en dus geschikt voor het stockeren van het doorsnee lange stokbrood.
Nu merkte ik dat het witte doekje aan de binnenkant van het mandje steeds vuiler en vuiler begon te worden. Stof kruipt, naar ik heb ondervonden, echt overál naartoe! Maar dus. Tot voorheen had ik het broodmandje nooit eerder van nabij geïnspecteerd, maar aangezien ik vandaag van plan was om dat vieze, ooit witte stofje mee in de wasmachine te stoppen, begon ik er wat aan te trekken en te duwen. Eigenlijk had ik verwacht dat het stofje vast zou hangen, en dat het dus, achteraf bekeken, een vrij nutteloos mandje was omdat ik het dus nooit of te nimmer meer schoon zou krijgen.
Méér nog, niet alleen kwam het stofje vrij moeiteloos uit zijn mandje gekropen, het bleek ook zo simplistisch in elkaar gestoken te zijn dat ik meteen dacht:”Hé maar, dat kan ik ook wel maken zenne!”. Dus sloeg ik aan het knippen en stikken, en dit is het mooie (en propere) resultaat:
Item nr. 2: Moeten er nog tassen zijn?
Wat mij moeiteloos bij item nr. 2 brengt, want sinds de vorige blog heb ik weer wat tassen in elkaar gestoken. Deze keer voor de verjaardag van Merel (nogmaals gefeliciteerd hierbij) en de tas die ik in de naailes heb afgewerkt, ondertussen toch ook al wel enkele weken geleden.Tja…
Merel houdt van herfstkleuren, en op de stoffenbeurs had ik (enigzins met dat idee in het hoofd) een oranje bolletjesstof gekocht, waar ik vooraan een zakje op naaide, dat op zijn beurt dan weer eerst geborduurd werd met een herfstige boom.
De tas van in de naailes was ik even beu nadat ze af was. Je zit uren op datzelfde stofje te kijken en hebt er ook wéken werk aan omdat je er maar eens per week een kleine 3 uur aan kan werken. Geloof me, je stofjes raak je zo écht wel beu! Maar na dus een weekje of twee in een donker hoekje van de woonkamer te hebben gelegen haalde ik ze terug boven en was ik best weer trots op het resultaat. Ziehier mijn gevoerde (met binnenvoering dus…) en vrij grote schoudertas die voorlopig dienst doet als naaitas!
Item nr. 3: Evi’s naaihoekje
Twee weken geleden heb ik een tweedehands bureautje gekocht en al een stukje muur geschilderd om daar een gezellig naaihoekje van te maken. Het is nog niet af, dus jullie mogen nog geen foto’s zien! Mwoehahaha… Wat zegt u daar half snikkend? Wil je toch een foto zien?
Vooruit dan maar, een kleine teaser! Ziehier de opslagplaats van mijn stofjes. De lades van het bureautje heb ik bekleed met rood/witte plakfolie:
De rest van het verhaal volgt dus (hopelijk) spoedig!
Item nr. 4: Leren breien!
Ook alweer enkele weken geleden organiseerde ik bij mij thuis het Eerste Handwerkclubje! Vier meisjes die samenkomen om spaghetti te eten en daarna…te breien! Zo gezellig!
Nogmaals bedankt Joke om zo’n geduldige lerares te zijn. Ik heb je de dagen erna serieus gemist toen ik weer steken liet vallen…
Toch enkele bedenkingen omtrent het breien:
-
Veel hangt af van het soort wol en de grootte van breinaalden die je gebruikt (wat voor een beginneling zoals ikzelf verre van evident was…)
-
Het is geen schande om 5 keer opnieuw te beginnen aan een sjaal en het dan op te geven omdat de wol al helemaal naar de *** is (denk ik…).
-
Breien en kat gaan niet goed samen: Mimi is véél te geïnteresseerd in zowel mijn wol als mijn breinaalden wat dan weer tot frustratie langs mijn kant leidt als Mimi mij aanvalt of er met mijn bol wol vandoor gaat. (Wat overigens voor het naaien ook telt, want mevrouw Mimi komt parmantig óp mijn stof zitten en valt dan alles aan wat ze ziet bewegen, inclusief scharen en naaldjes, wat dan weer ronduit gevaarlijk is!)
-
Als je zit te breien en terwijl tv probeert te kijken, laat je méér steken vallen dan wanneer je je er helemaal op concentreert.
-
De mevrouw van op de ‘Leren breien’-DVD van de Veritas is gewoonweg véél te snel!
-
Misschien heb ik te weinig geduld om te breien…
  |
| Mimi doet gevaarlijk! En dan nog haar tong uitsteken ook! |
Item nr. 5: Music For Life
Ook dit is achterhaald, want het glazen huis is inmiddels opgedoekt, maar ook ik heb mijn duit in het zakje gedaan met twee prullen om aan je sleutelhanger te hangen (op de Meir), de aankoop van boeken (op het werk) en het opsnoepen van twee zakjes snoep (in de naailes).
En oh ja… Prettig kerstfeest! Maar daar ben ik ook al te laat mee zeker?!
