Bloggers raken bij momenten al een keer uitgekeken op het bloggen. Te weinig tijd, geen inspiratie meer, het gevoel teveel van hun privéleven zomaar ten grabbel te gooien, etc. Mijn reden om mijn blog zo te verwaarlozen is wellicht een combinatie van al die zaken. Maar hoewel ik dacht hier niet meer terug te keren, kon ik het ook niet over mijn hart krijgen om op de delete-knop te drukken. Want die blogkriebel zou misschien wel een keertje kunnen terugkomen. En kijk… daar is hij! Dus stak ik mijn blog in een nieuw kleedje.

Het laatste half jaar is er heel wat veranderd in mijn leven. Wij kochten een huis (van een makelaar die weinig opmerkelijk was trouwens…), begonnen aan een reeks opfrissingen waar nooit een einde aan lijkt te komen, namen er een tweede kat bij en eind december verwachten wij ook ons eerste kindje!

Nieuw huis, nieuw leven dus, en in het begin had ik het best moeilijk met al die veranderingen, waardoor ik me lang een vreemde voelde in het huis van iemand anders. Maar beetje bij beetje begin ik me hier thuis te voelen. Ja, wij hebben nog veel werk in ons huis, maar eigenlijk is het ook wel plezant om je eigen zin te kunnen doen en om van een stoffig oud-mevrouwtjes-huis een frisse plek te maken.

Ik neem mij dus voor om opnieuw te gaan bloggen, ook al omdat ik anders bang ben dat deze (spannende) periode in mijn leven van verbouwingen en zwangerschap zomaar gaat passeren en ik me er binnen 5 jaar niets meer van herinner.

Om mee te beginnen, een projectje waar ik al even mee bezig ben. Een gehaakt babydekentje waar ik vorig jaar in oktober aan begon (toen ik al wel een kinderwens had, maar er van een baby nog geen sprake was). Nog niet helemaal af, maar ik zie er nu al een baby onder liggen… Nog 22 weken te gaan!