Lang voordat ik er zelf aan dacht om te beginnen naaien had Annick Van Uytsel een droom: een naaischool oprichten voor jonge vrouwen in Kenya. Lang voordat ik er zelf aan dacht om te beginnen naaien stief Annick…
Er is echter een mooi initiatief in de naaiwereld en dat heet Van Katoen (‘hip handwerk voor het goede doel’) dat er mee voor zorgt dat Annick’s droom ook werkelijkheid kan worden.

Om deze reden en ook omdat ik helemaal verliefd was op dit kleedje kocht ik via de webshop van Van Katoen het patroontje voor ‘het jurkje zonder gewring’. Een jurkje met héél wat voordelen, want er zit namelijk géén rits in! Hoera! Ik geef toe dat ik na een jaar nog steeds geen deftige rits in een rok of kleedje kan naaien. Laat staan een blinde rits! Oh, de horror!

Maar dus, een kleedje zonder rits met enkel knopen dat volledig gevoerd is. Ik kan u wel vertellen dat dit kleedje me heel wat bijgeleerd heeft over ‘het keerproces’. Mensen die zelf naaien weten meteen wat ik bedoel, de anderen trekken nu misschien een wenkbrauw (of twee) op. Om een kledingstuk zowel aan de binnen- als aan de buitenkant in een mooi stofje te krijgen, moeten twee stukjes stof met hun goede kant (= de kant van de tekening) tegen elkaar gestikt worden en nadien gekeerd worden, zodat de naden als bij wonder aan de binnenkant verdwijnen.

Ik vond de stoffenkeuze van hier zo geweldig mooi dat ik me naar Julija’s shop en Eclips haastte en meteen dezelfe stoffencombinatie scoorde (klein verschil, want ik heb ook appelblauwzeegroene bomen!).
Twee dagen later lag dit geweldig mooie ding op onze tafel.

Een jurkje is natuurlijk heel wat mooier op model, dus toen mijn nichtje Sterre kwam logeren, wou ik haar laten poseren zoals hier of hier. Stilstaan lukte echter iets minder goed dan verwacht omdat Sterre nu eenmaal héél erg blij was met haar nieuwe aanwinst.

Of misschien heeft dit kleedje gewoon wat meer beweging nodig?