Eigenlijk ben ik blij als ik lees/hoor dat ik heus niet de enige mama ben die worstelt met het hebben van twee kinderen (soms letterlijk, zoals gisteren in de douche toen Emil een dramascène afspeelde die nog steeds in mijn oren tuit… Hitchcock is er niets tegen…). Niet dat ik er enig leedvermaak in vind te weten dat andere mama’s afzien, maar vooral dat ik niet de énige ben die afziet.
De lijst met dingen die ik eens zou moeten of willen doen groeit sneller aan dan dat ik er dingen van kan afvinken:
- onkruid wieden in de voortuin;
- bloemetjes kopen voor in de voortuin;
- de spinnenwebben weghalen (in heel het huis);
- de trap stofzuigen;
- de kelder/zolder/gang opruimen;
- de achtertuin beplanten;
- de keukenkasten uitmesten;
- de slinger ‘Hoera, een meisje’ van de muur halen;
- nieuwe kleren kopen;
- naar de kapper gaan;
- mijn wenkbrauwen epileren;
- decoratie kopen/knutselen voor Marie’s eerste verjaardagsfeestje;
- een verjaardagskroon naaien voor Marie;
- een nieuwe, kleine handtas kopen;
- een boek lezen;
- de kamer van Emil schilderen;
- doorslapen (al heb ik hier weinig zelf over te zeggen…);
- …
Die twee kinderen van mij groeien als kool (Marie) en spelen hun kleren kapot (Emil) waardoor ik heel de tijd doorheen het huis zit te zoeken naar passende (propere) kinderkleren terwijl de ene kleutercrisis de andere aflost en ik tussendoor nog groenten- of fruitpap zit te maken. De oudste doet geen middagdutje meer, dus op een moment van rust voor mezelf moet ik overdag niet rekenen. Als ik hem dan succesvol en educatief onverantwoord voor de tv heb weten te parkeren, kan ik de was beginnen opvouwen of moet ik even de melkflesjes in een sopje gooien. Ik let erop dat ik soms alles laat vallen om eens een moment bij mijn kinderen te gaan zitten, want anders sta ik een hele tijd op te ruimen in de keuken terwijl die twee zichzelf zitten te entertainen in de living.
Voorlopig kan ik het allemaal nog goed relativeren en houd ik mezelf voor ogen dat we allemaal gezond zijn en cliché cliché, dat is nu eenmaal gewoon het belangrijkste dat er is. Ik mag beide pollekes kussen dat ik twee kindjes mag hebben en een comfortabel dak heb boven mijn hoofd. Mijn wishlist bevat ook een aantal materiële extraatjes die heus niet levensnoodzakelijk zijn, maar feit blijft dat een beetje me-time en zorg voor jezelf nu eenmaal wonderen kan doen voor je gemoed en algeheel welbevinden.
Maar kijk, overmorgen ga ik (eindelijk) naar de kapper en ik heb de afgelopen dagen zowaar terug in mijn boek zitten lezen (dat boek waar ik vorige zomer in was begonnen zeg!). Gelukkig hebben we Pinterest nog voor de nodige peptalk zo nu en dan…
Goed YNABBEn en die kuisvrouw regelen 😉 echt sinds ik die heb zijn veel van die kleine dingetjes die ook op mijn to do lijst stonden opgelost, gewoon omdat ik niet meer moet denken aan de basis kuis maar direct naar het tweede niveau kan gaan. En om je te bevestigen, twee kindjes zijn zwaar, toen de mijne jou leeftijd hadden verdronk ik zowat, maar nu de kleinste kan stappen en zelf vlot kan eten is het al veel beter te doen. sterkte!
Ha. Jij doet het alvast beter dan ik, want mijn dochter krijgt thuis heel vaak géén verse groenten- of fruitpap, maar potjes. Je poetst zelf, dat heb ik al jaren geleden opgegeven. Je hing al ooit een slinger 'hoera een meisje', zo ver zijn wij zelfs niet geraakt.
Maar het onkruid in de voortuin, wat klinkt dat bekend. Het naar de kapper moeten zien te geraken ook. Kleren kopen voor jezelf ook. Boeken lezen heb ik helaas al een hele lange tijd geschrapt en aan verjaardagskronen naaien of decoraties knutselen dénk ik zelfs niet eens. Ik kan er soms zo moedeloos van worden …
Maar het helpt idd wel te horen/lezen dat anderen ook soms niet goed weten van welk hout pijlen maken. We zullen er volgende week nog eens een boompje over opzetten … 😉