Normaal gezien kan ik mijn koopgedrag niet zo lang uitstellen. Als ik zeker weet (of soms ook niet zeker weet) dat ik iets wil, MOET ik het meteen kopen. Er is dan geen plaats voor rationaliteit of ik-zal-er-eens-een-nachtje-over-slapen, alleen zo’n gevoel van ‘hebben, hebben, hebben’ dat ik zelfs lichamelijk voel opborrelen. Het is geen schone eigenschap, die kapitalistische, materialistische en egoïstische koopdrang van mij. Daar ben ik me van bewust. Niettemin bezit ik ze, dus kan ik er maar beter voor uitkomen. Dit gezegd zijnde ben ik behoorlijk trots op mezelf dat ik zo lang heb gewacht met het kopenRead more