Als we gaan wandelen doen we dat doorgaans als koppel, vaker met dan zonder kinderen erbij. Soms in het gezelschap van een ander koppel, ook met kinderen. Dat is meestal erg gezellig. Behalve op dagen dat de kinderen er geen zin in hebben, dan wordt een lusvormige wandeling van 4 km zonder ontsnappingsroutes een ware uitputtingsslag (been there, done that). Het is dus ook wel eens leuk om de kinderen thuis te laten en in de plaats van je lief je vriendinnen mee te nemen.

Wij trokken gisteren naar Vorselaar om het natuurpad Lovenhoek te verkennen. Het pad is een wandeling van 5,5 km en loopt door een bebost gebied en een stukje langsheen de Molenbeek. Vorig jaar werd ze trouwens uitgeroepen tot Wandeling van het Jaar. Er werden houten knuppelpaden en stapstronken aangelegd omdat de Molenbeek wel eens uit haar oevers durft te treden en dat was gisteren niet anders. Laat ons zeggen dat ik blij was dat ik mijn rubberen laarzen had aangetrokken.

Gaan wandelen met vriendinnen is absoluut een goed idee, en wel hierom:

1. Je kan rustig bijpraten zonder dat je je gesprek 5.000 keer moet onderbreken voor afgezakte sokken, uitgevallen handschoenen, fruitpauzes of verhalen zonder clou die absoluut verteld moeten worden.

2. Het is eens wat anders dan ’s avonds bij iemand thuis af te spreken. Dat is óók gezellig, maar nu moest er niemand koken en zat niemand opgescheept met de opkuis achteraf. Het is ook goedkoper dan op restaurant te gaan.

3. Je creëert herinneringen waar je later nog op terug kunt kijken. In ons geval kunnen wij terugdenken aan het moment dat we onze beste Fellowship of the Ring-imitatie ten beste gaven op een volledig onderstroomd stuk (“You shall not pass!”).

4. Het is hét moment om eens een buggy-onvriendelijke wandeling te doen. Want meestal nemen wij toch nog een buggy mee voor de kleine beentjes en wordt er ook wel wat gekibbeld over wie er mag inzitten. Het natuurpad was niet buggyvriendelijk, dus anders zou het nog een jaar of twee duren voordat we er zouden geraken.

5. Achteraf mag je zonder schuldgevoel een pannenkoek of wafel gaan eten. Dat deden wij in het Ijssloeberke in Tielen. Geweldig adresje trouwens om toch ook eens mét kinderen aan te doen, want er is vers hoeve-ijs, gemaakt met melk van de koeien in de stal, er zijn wafels en pannenkoeken met appels, krieken, ijs, banaan, chocolade …  Kijk zeker eens op de website voor alle opties, want het zijn er te veel om op te noemen (en om uit te kiezen). Het bleek ook (terecht) een populair adresje te zijn bij de tweede jeugd van Tielen.

Misschien moeten we ineens al maar een doodle maken voor de volgende wandeling. Wanneer kunnen jullie?