Met een paar dagen vertraging, vandaag nummer 3 in de ouderzonden! Onkuisheid, dat klinkt stouter dan het is, want de vraag van deze week is:

Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent?

Mezelf graag blijven zien is soms een wat heikel puntje. Want zoals elke vrouw heb ik mijn onzekerheden. Om er een paar te noemen: die extra buik die maar niet wil verdwijnen (ok ok, ik doe er ook niet veel moeite voor om hem te doen verdwijnen), mijn kapsel dat nooit echt een kapsel is (daarover schreef ik al eens) en mijn kledingkast die niet zo vol en mooi is naar mijn goesting. Kledingbudget is zowat de laatste categorie die gevuld wordt in de YNAB en dat schiet er dus ook vaak altijd bij in. Nochtans kan ik me in een nieuw kledingstuk terug goed in mijn vel voelen en zou ik wat vaker eens iets voor mezelf willen/moeten kopen. Ik heb mezelf beloofd volgende maand wat investeringen te doen in mezelf. Het is nodig!

Maar kom, hoewel ik wel eens sta te vloeken op mijn spiegelbeeld, zijn er ook dagen dat ik al mijn tekortkomingen niet aan mijn hart laat komen. Er zijn belangrijkere dingen in het leven nietwaar? Zoals eens tijd maken voor uw lief bijvoorbeeld, hoewel we dat nooit echt bewust ‘inplannen’. Na 13 jaar gaat dat bij ons nogal vanzelf eigenlijk. Er zijn periodes dat we iets meer náást elkaar dan mét elkaar leven, dat we wat minder praten omdat we moe zijn of onze aandacht in beslag wordt genomen door andere dingen, maar dat neemt geen dramatische proporties aan. We weten elkaar altijd te vinden, soms gewoon ’s avonds in de zetel om samen naar een serie te kijken. Of gewoon naast elkaar terwijl we beiden iets anders doen. Door de kinderen zijn we ook nog hechter geworden. Omdat ze ons verbinden, maar ook omdat we samen een hecht front moeten vormen tegen het geweld dat hier soms door het huis raast. Ouderschap is een teamsport en laat ons zeggen dat wij goede ploegmaten zijn.

Ongeveer om de twee maanden maken we de grootouders blij met een logeerpartijtje van de kinderen en gaan we eens uit eten of naar de cinema. Dan verzuchten we tegen elkaar hoe zalig dat wel eens is, zo zonder kindjes. Want ik geniet dan echt van de rust, hoe graag ik die twee ook in huis heb. We proberen ook minstens 1x per jaar eens ergens te overnachten met ons tweetjes. Maar zelfs als dat er niet van komt, is dat ook best ok. Tijd maken voor elkaar zit hem vooral in de kleine dingetjes. Ik deel mezelf niet op in al die ‘rolletjes’ die je zogezegd moet spelen: mama, partner, dochter, collega, vriendin … Ik ben gewoon altijd alles tegelijk. Als ik ‘partner’ ben, blijf ik nog altijd ‘mama’ en dat is ok. Als we met de kinderen op uitstap zijn, spenderen we óók tijd samen, dus ‘tijd voor elkaar’ hoeft ook niet perse exclusief in elkaars gezelschap te zijn. Af en toe kleed ik me wel eens op voor mijn lief, maar hij ziet me even graag in mijn slobberige joggingbroek (denk ik …). Dan weet je dat het goed zit.

Het was alleen even zoeken naar een foto van ons beiden. En dit is dan zowat het beste dat ik vond. Misschien moeten daar eens wat meer tijd voor maken!