Wat maakt van mij een goede ouder?

Dat is de vraag die hoort bij de eerste opdracht van de #ouderzonden die Romina van Big City Life en Annelore van Compleet geluk samen bekokstoofd hebben.

Er ging wat denkwerk vooraf aan het beantwoorden van deze vraag. En ook wat prospectie bij mijn crew. Want ik kan best wat positieve punten opnoemen, maar de negatieve zijn er natuurlijk ook en mijn eerder bescheiden inborst staat altijd klaar met een goedbedoelde “ja maar …”.

Marie was nog niet veel van zeg toen ik het haar vroeg en antwoordde met “Mama” en wat gebrabbel. Wie weet wat ze echt wou zeggen … Toen ik aan F. vroeg wat volgens hem mijn beste eigenschap is als mama, zei hij dat ik heel zorgzaam ben. Emil vindt dat ik goed met de auto kan rijden, of zoals hij me vorige week nog zei “Mama, jij mag nog niet doodgaan, want je moet me nog naar school brengen.” Het is maar dat ik het weet.

Nadenken over je opvoeding en jezelf af en toe in twijfel trekken is al het halve werk, dat las ik eens ergens en dat heb ik ook onthouden. Dus ik denk wel eens na of ik wel goed bezig ben en al zijn er zeker werkpuntjes, al bij al vind ik mezelf een goede mama en wel hierom (om een paar dingen te noemen):

• Ik wil mijn kinderen behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden, met respect en begrip. Er moeten natuurlijk wat regels zijn, maar ik probeer die te beperken. Niet alleen omdat ‘choose your battles‘ mijn favoriete leuze is sinds ik mama ben en het vaak gewoon niet de moeite is om ruzie te gaan maken over luttele dingen. Maar ook omdat er nu eenmaal ruimte moet zijn voor mijn kinderen om zelf fouten te maken of om creatief te zijn. Als ik bv. vraag aan Emil of hij mee wil komen opruimen en hij zegt “ik ga eerst mijn banaan opeten”, dan laat ik hem eerst zijn banaan opeten (of laat ik hem iets anders afmaken waar hij mee bezig is), want ik word zelf ook niet graag opgejaagd. Als ik een fout heb gemaakt, zal ik me tegenover hem ook excuseren en ik merk dat hij dat tegenwoordig ook al spontaan begint te doen als hij iets fout doet. Pas op, dat wil niet zeggen dat ik ten allen tijde een begripvolle mama ben. Ik ben ook vaak moe en wel eens slechtgezind en dan gaat me dat minder goed af. Zei ik al dat ik als mama nog wat werkpuntjes had? Niemand is altijd de beste versie van zichzelf. Ik niet, F. niet en onze kinderen al zeker niet. Dat probeer ik in mijn achterhoofd te houden bij de zoveelste driftbui.
• Wat mij, hoop ik, een leuke mama maakt, is dat ik Emil en Marie vaak verras met kleinigheidjes. Ik ben sowieso al een impulskoper, dus als ik iets zie liggen waarvan ik denk dat ze het leuk zullen vinden, heb ik het al in mijn handen voordat ik erover kan nadenken. Zo geef ik al eens een leuk boek, een nieuwe kleurboek of een speelgoedje. Gewoon zomaar. En soms zelfs chocolade, want daar kan ik goed mee scoren.
• Ik wil hen leuke herinneringen geven om later op terug te kijken. Dus neem ik hen graag mee op uitstap. Niets geeft me zoveel voldoening als zien hoe mijn kinderen genieten van wat nieuwe impulsen. Uitstapjes verlopen ook niet altijd even vlotjes en vaak is er ook wat drama mee gemoeid, maar soms heb je ook van die perfecte dagen waarop iedereen er goesting in heeft. Dat zijn van die dagen waarop ik de zin van het/mijn leven duidelijk zie.
• Algemeen genomen ben ik degene die de touwtjes in handen heeft als het op de organisatie van het huishouden aankomt en al loopt het soms mis (hoe kan het ook anders), ik ben daar toch behoorlijk goed in. Ik mag dat zeggen nu, want het is de opdracht. Een weekmenu maken, opvang regelen tijdens de vakanties, stakingsdagen of pedagogische studiedagen, zien dat de juiste knutselspullen voor school op de juiste dag in de rugzak van de zoon terecht komen, de spullen bij elkaar zoeken als ze ergens gaan logeren, ervoor zorgen dat iedereen op tijd voldoende propere kleren heeft. Het valt op mijn schouders en het valt daar als op een satijnen kussentje (too much?).

Mijn kinderen komen op de eerste plaats en ik verwacht ook van F. dat ze voor hem op de eerste plaats komen (wat, denk ik, wel zo is). Ik wil vooral dat ze opgroeien tot mooie mensen (mooi vanbinnen, maar dat had je wellicht wel door). Ik zou alles voor ze opgeven en met plezier. Ze mogen alles van me hebben, want ze zijn het waard. En al wordt het soms ook wel eens te veel en kan ik er intens van genieten als ze eens ergens gaan logeren, mijn leven zou echt niet compleet zijn en ook wel heel erg saai, zo zonder hen. Ergens denk ik dat die onvoorwaardelijke liefde van mij sowieso al de beste mama voor hen maakt.

Wil je meer lezen over #ouderzonden? Kijk dan zeker ook eens bij de andere deelnemers!