Er zijn zo van die dagen dat ik me al eens zorgen maak over de financiën. Dat ik me afvraag of we het einde van de maand wel zullen halen en of we toch niet teveel geld uitgeven aan eten dat daarna toch voor de helft in de vuilnisbak belandt. Ik weet wel dat het nooit zover komt dat we de laatste weken van de maand alleen op droog brood en een pot verharde choco moeten overleven. Maar elke euro die wordt uitgegeven wordt in mijn hoofd van ons totale budget afgetrokken.

Laat dit een excuus zijn voor twee daden van bedrog waar ik mezelf de laatste maanden mee heb verbaasd.

Daad van bedrog nummer 1: Op een grijze zaterdag enkele maanden geleden maakte ik een niet zo bijster interessant uitstapje naar het grote Carrefour-complex in Schoten, want onze stofzuigerbuis was stukgegaan (en dat na nog geen luttele twee jaar dienst, maar dit even terzijde…). Nu is er aan die Carrefour een Handyman, alwaar de wanhopige huisvrouw (waartoe ik mezelf op dat moment rekende) stofzuigerbuizen kan bestellen. Ik hoopte eigenlijk op een vervangstuk en had dus die kapotte stofzuigerbuis meegenomen om aan de meneer te laten zien. Maar de meneer gunde mijn verminkte stofzuigerbuis geen blik en liet me weten dat hij dat enkel in zijn geheel kon bestellen en dat dat zomaar eventjes 40 euro zou kosten. Wat eigenlijk neerkwam op 1/4de van de aankoopprijs van de stofzuiger in kwestie, waar ik niet eens bijster tevreden over ben.
Nu goed. Wanhopig als ik was, en intussen ook lichtelijk gegêneerd dat ik daar voor piet snot stond met mijn stofzuigerbuis, bestelde ik die buis en betaalde een voorschot.

Ik had ook boodschappen nodig, want een mens moet af en toe eens iets eten en drinken, dus ging ik de Carrefour binnen en stelde vast dat dat eten toch ook wel behoorlijk duur kan uitvallen.
De bankkaart werd weer bovengehaald en ook dit bedrag werd in mijn hoofd en in stilte afgetrokken van ons financiële vermogen.

Nog even de Brico binnen, want ik wou een naaihoekje maken in ons appartement en daar had ik verf voor nodig. En ineens ook een borstel en een bakje, want met verf alleen kom je niet zo ver. Na lang te staan wachten aan de mengmachine, want de meneer daar deed niet bijster zijn best om mij snel verder te helpen, werd mijn verf dan toch voor mij gemengd. Aan de kassa gekomen zette ik al mijn spulletjes op de band, maar de mevrouw daar was ook niet echt geïnteresseerd, want ze praatte lustig verder met haar collega die achter haar zat. Het bedrag van mijn rekening wordt genoemd en ik denk nog “Goh, die verf is goedkoop! Wat een meevaller.”
Nu ja, tot mijn frang valt en ik opmerk dat de mevrouw mijn pot verf eigenlijk helemaal niet heeft zien staan. Hij staat hier nochtans!
Ik weet wel wat ik toen had moeten zeggen: “Excuseer mevrouw, ik denk dat u mijn verf vergeten bent”.
Maar in plaats daarvan betaal ik, pak ik snel alles bij elkaar en loop achteloos, doch met een licht schuldgevoel naar de uitgang.
Daad van bedrog nummer 1 was voltrokken.

Daad van bedrog nummer 2: We spreken afgelopen maandagavond. Ik heb opeens een onbedwingbare drang om de Knipmode van mei (aankoopprijs: 7.95 euro) te gaan halen, want daar staat een rok in die ik graag eens zou willen maken. Bij het bestuderen van de boekjes in de gazettenwinkel zie ik ook een Burda Easy staan (aankoopprijs: 5 euro). Meenemen dus! Aan de kassa staat een sympathieke, jonge man. Ik heb hem al in het snuitje, want bij elke klant probeert hij een gevatte opmerking te maken. Vriendelijk, die kerel. Zo ook bij mij.
“Goh,”, zegt hij, “ze kunnen die prijs nogal goed verstoppen hè!”.
Ik lach, want dat is beleefd, denk ik. Ik vind hem ook oprecht sympathiek en vergeef hem even dat hij een gouden kettinkje draagt. Ik ben me eigenlijk niet bewust van de prijs van die boekjes en zie een 1.95 verschijnen op zijn kassa en denk nog “Goh, dat boekje is goedkoop! Wat een meevaller”. Totale kostprijs: 7.95.
Mijn frang valt terwijl ik naar buiten loop. Hier klopt iets niet. Ik weet wat ik toen had moeten doen: terug naar binnen gaan en de fout rechtzetten! En toch ga ik niet terug. Ik maak beheerst mijn fiets los en denk “ha, daar heb ik weer mooi geluk gehad.”

Conclusie: ik ben een boef. 🙁