Emil is een dinoman. Toegegeven, doorheen de jaren lichtelijk gestimuleerd door onszelf door hem dinoboeken, plastic dino’s, dinopyama’s en dinotruien toe te stoppen. Want een zoon die van dino’s houdt, vonden wij (vanuit een zekere Jurassic Parc-nostalgie) wel tof. Al krijgen ze tegenwoordig wel wat concurrentie van Spiderman en de pups van Paw Patrol, dino’s blijven toch populair bij onze kleine man (“maar geen schjkeletten mama!”). Ook zijn kleine zus betrappen we er wel eens op dat ze al brullend met een dino in de hand rondloopt. Emil is er niet zo gedreven in dat hij de namen van tientallen soorten kan opnoemen. De Tyrannosaurus Rex kort hij gemakshalve af tot ‘Tie-Rex’ en een Brachiosaurus of Diplodocus wordt gewoon een ‘langnek’. Kijk, soms moet het gewoon niet te ingewikkeld zijn. Op een zonnige dag trok hij dus een dino-onderbroek, dino-T-shirt en dinotrui aan (true story) en gingen we naar het Oertijdmuseum, aka het Dinosaurusmuseum in Boxtel.

Resultaat: een overenthousiaste kleuter die gillend en in sneltempo doorheen de oertuin liep. We moesten hem vaak even dwingen om te blijven staan om te kijken, anders stonden we na 10 minuten al terug op de parking. Het oertijdmuseum heeft een uitgebreide collectie fossielen en edelstenen en ook enkele (kopieën) van skeletten. De collectie binnen vonden we een beetje duf, maar dat werd allemaal goedgemaakt door wat er buiten te beleven valt. Daar vind je namelijk een wandelpad langsheen tientallen dinosaurussen uit verschillende tijdperken. Niet allemaal anatomisch correct en in verhouding, volgens de wederhelft, maar ik vond ze toch behoorlijk indrukwekkend. Marie was er niet helemaal gerust in en leerde die dag een nieuw woordje: “bang”. Ze herpakte zich gelukkig snel en vond zelfs de moed om een dinoskelet uit te graven.

Heb jij ook een dinoman of -vrouw in huis? Dan moesten jullie al weg zijn! Kijk maar!