Over mama zijn

Gestrand

- Evi 2 Comments

We staan voor onze gesloten voordeur. Ik, Emil en Marie. In het donker en in de regen, beladen met boekentassen, een sportzak en knutselwerkjes uit school. We raken niet binnen, want ik ben mijn sleutels vergeten. Niet voor het eerst, moet ik bekennen. Als ik ’s morgens niet als laatste de deur achter me toetrek, durft het wel eens te gebeuren dat ik vergeet mijn sleutels mee te grabbelen uit het veel te volle mandje in de hal. F. zal thuis zijn binnen een dik kwartier als hij de trein heeft die om 18:00 aankomt, bereken ik snel. Intern maakRead more

De vleermuis-vampier

- Evi 6 Comments

Op woensdag is het Halloween in de kleuterschool. Mijn kinderen zijn net als ik fan. Er is een liedje over Halloween dat we tijdens deze periode op repeat zetten. Maal duizend. En de 999ste keer zingen we nog steeds luidkeels mee. Emil moet nog even wachten. In de lagere school vieren ze Halloween pas op vrijdag, dus zit hij in zijn gebruikelijke tenue in de zetel, nippend aan zijn even gebruikelijke tas ochtendmelk. Marie heeft de kwalijke gewoonte ontwikkeld zich beneden te laten aankleden, nadat ze haar yoghurtje heeft gegeten. De geneugten en de dwang van de driejarige. Haar sobereRead more

Huil maar niet. Of net wel?

- Evi 3 Comments

September was geen leuke maand. Het resulteerde in die huilbui in de auto op weg naar school, die ik later nog eens overdeed op diverse locaties. Verschillende mensen spraken me daar trouwens op aan. “Gaat het met je?” “Veel sterkte.” “Oei toch!” Het verwarmde mijn hart. Tegelijk vond ik het bijna overdreven. Iedereen huilt toch? Iedereen heeft het toch eens moeilijk? Zo erg is het allemaal niet, huilen lucht zelfs op. De bezorgdheid is lief, maar ook niet echt nodig. Gisteren luisterde ik naar de podcast van Radio Mama, die over ‘onvoorwaardelijke communicatie’ met Maja Vande Velde en ontdekte ikRead more

En toen huilde ik in de auto
op weg naar school

- Evi 3 Comments

Het was een lastige week geweest. Onze kat Mimi verdween spoorloos op een zondag. Ze was naar buiten gegaan en de ochtend erop zat ze niet zoals gewoonlijk aan het badkamerraam. Ze is al meer dan een week weg. Het was een droevig weekend geweest. De afscheidsdienst van een kleine held had er serieus bij mij op ingehakt. Ik had gehuild, maar voelde me geen rechtmatige eigenaar van de tranen, want het was niet míjn verdriet. Zelfs al leefde ik intens mee met zijn mama en papa. Het was een moeilijke nacht geweest. Ik was serieus verkouden. Snot en eenRead more

Het wonder

- Evi 2 Comments

Je bent al wel eens slechtgezind, een beetje moe misschien. Dan roep je op je kinderen. Dat ze moeten opruimen, want dat het huis ALTIJD vuil is. Dat ze moeten ophouden met zeuren, want je hebt er GENOEG van. Dat ze niet zo voor de tv moeten hangen, dat ze wat meer moeten eten, dat ze hun schoenen in de kast moeten zetten, dat ze elkaar met rust moeten laten en EINDELIJK EENS MOETEN OPHOUDEN MET RUZIEMAKEN. Je roept, voelt je meteen daarna misschien wat schuldig of hoopt dat de buren je niet gehoord hebben. Maar je zucht vooral vanRead more

As we speak #2

- Evi 3 Comments

In mijn poging om terug meer te gaan bloggen, haal ik een oude rubriek hier van onder het stof. Mijn laatste As we speak dateert al van 2015… ahum. Niet getreurd, bij andere bloggers vind je deze rubriek wél op regelmatige basis (lees maar bij Tales from the crib, bij Nenoo, bij Fiekefatjerietjes of bij Evi’s Journey). Lezen in Nadat ik vorig jaar terug als een speer aan het lezen ben geslagen, viel het in het najaar wat stil en vond ik geen boek waar ik mezelf in kon verliezen. Toch haalde ik in 2018 mijn (bescheiden) Goodreads-doel van 12 boeken.Read more

Emil spreekt #4

- Evi Leave a comment

Het was nog eens lang geleden dat ik een lijstje maakte met Emils uitspraken. Welgeteld een jaar! Ideaal moment dus om de leukste uitspraken van het afgelopen jaar eens op een rijtje te zetten. ‘Mijn voet doet pijn, want die wil niet mee stappen.’ ‘Wie zijn die mensen uit het circus?‘ We reden met de tram door de Joodse buurt op zaterdag (denk ‘sabbat’, ‘pijpekrullen’ en ‘grote zwarte hoeden’). ‘Ik heb een protje gelaten in mijn mond‘. Een boertje dus. Ik: ‘Heb jij al eens een monster gezien?‘. Hij: ‘Neee! Dat weet jij toch …‘ ‘Ik kan alleen monsters tekenen‘.Read more

#ouderzonden 4: afgunst

- Evi 4 Comments

Hola, ik loop hier opeens gigantisch achter met de ouderzonden! Dat wekelijks blogtempo is echt niets voor mij, besef ik des te meer nu heel wat blogs in mijn omgeving meedoen met de 40-dagen-bloggenuitdaging. Ik kan het al niet meer bijhouden om overal te gaan lezen, laat staan dat ik het mezelf zou aandoen om deel te nemen. Maar kom, ik moet maar zeven zonden beschrijven. Terwijl de rest van de deelnemers er al vanaf is, krijgt u van mij zonde nr. 4. Wat zou je direct overnemen van een andere ouder mocht je kunnen? Het gaat dus over jaloezie.Read more

#ouderzonden 3: onkuisheid

- Evi 2 Comments

Met een paar dagen vertraging, vandaag nummer 3 in de ouderzonden! Onkuisheid, dat klinkt stouter dan het is, want de vraag van deze week is: Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent? Mezelf graag blijven zien is soms een wat heikel puntje. Want zoals elke vrouw heb ik mijn onzekerheden. Om er een paar te noemen: die extra buik die maar niet wil verdwijnen (ok ok, ik doe er ook niet veel moeite voor om hem te doen verdwijnen),Read more

#ouderzonden 2: gierigheid

- Evi 7 Comments

Tweede opdracht in de #ouderzonden-challenge! Ik was de opdracht eigenlijk de hele week wat uit het oog verloren, hoewel het mijn intentie was om op voorhand al bij elke zonde iets te schrijven ‘achter de schermen’. Kwestie van wat voorbereidend werk te doen, want ik ben zo’n hoog blogtempo niet gewend. Meestal blog ik enkel als ik iets voel opborrelen en daar zit geen regelmaat in. Maar kijk, het is gelukt vandaag, dus voorlopig ben ik nog goed bezig. Vraag van de week is: Wat zou je nooit delen met je kinderen? Dit deel ik wél In mijn vorige #ouderzonden-postRead more