Ik was er al lang op aan het wachten, op dat Blogboek van Kelly. De maand september had ik eigenlijk gereserveerd voor het aanschaffen van nieuwe kledij, want sinds mijn zwangerschap/bevalling en bijhorend blubberbuikje pas ik nu nog maar in 2/5de van mijn herst/winteroutfits, wat ronduit onaanvaardbaar is en dus dringend vraagt om keiharde oplossingen! (Sporten en diëten is geen optie, want ik maak mezelf niet graag moe en eet veel te graag…).

Soit, zonder daarop in detail te treden, ik had mezelf verboden boeken te kopen deze maand om een trui of blouse extra te kunnen kopen, maar het vlees is zwak en nu zit ik hier in bed dat blogboek te lezen. Ik heb al een paar keer luidop moeten lachen, zoals met deze zin: “Voor mij is mijn blog vaak de schop onder mijn kont geweest die ik nodig had om niet de hele namiddag te liggen ruften voor de televisie in mijn joggingbroek.” Ruften, heerlijk woord en het is komisch, want herkenbaar.

Maar verderop in het boek (hoewel ik nog maar op p.50 van de 237 ben geraakt), begon ik te fronsen toen het ging om het zoeken van een focus voor je blog. Want het is iets wat ik me al een tijdje afvraag. Waar gaat mijn blog eigenlijk over? Wat voor soort blog ben ik? Waar wil ik eigenlijk over schrijven?

Deze blog is, back in the days, begonnen als oefening in het schrijven (vandaar de naam van mijn blog, ‘Evi schrijft’). Ik had een boek gekocht, “A writer’s workbook” met schrijfoefeningen die ik op mijn blog zou uitwerken. Een schrijfblog als het ware, als dat geen focus is! Maar van die schrijfoefeningen kwam niet veel in huis en toen werd mijn blog eerder een uitlaatklep (de dagboekblog).

Daarna begon ik te naaien en liet ik hier zien wat er van onder mijn naaimachine rolde (het label “naaien” schreeuwt in de balk rechts nog altijd het meest om aandacht), maar toen begon iedereen te naaien en werd ik dat wat beu, want anderen werden er beter in en gaven praktische tips of zelfs patronen weg, wat dan weer niet aan mij besteed was.

Toen viel het stil en begon ik een half jaar later toch weer opnieuw en toen werd dit.. tja.. wat werd dit? Wat is dit? Een mamablog vooral, denk ik. Hoewel ik veel minder prijsgeef over mijn kind dan andere mamablogs die ik lees en ik mezelf er de laatste tijd ook vaak op betrap teveel ‘op de achtergrond’ te blijven en mijn ‘ware stem’ niet te tonen.

Dus, peinzend en lezend in het blogboek bedacht ik me: ik schrijf nu eenmaal gewoonweg over de dingen die ik leuk vind of die op dat moment mijn aandacht trekken. Mijn zoon op kop uiteraard, maar ook restaurantjes ontdekken, boeken lezen, leuke spulletjes kopen op webshops en af en toe moet ik ook gewoon mijn hoofd eens komen leegmaken. Ik heb nu eenmaal niet zo één focus in mijn leven zoals vegetarisch of glutenvrij koken, design op de kop tikken, 2dehandsmeubels transformeren en als ik iets haak duurt dat soms maanden vooraleer ik aan de afwerking toekom. Een mamablog met zijsporen of zo, dat ben ik. Op zoek naar de gezelligheid in mijn/het leven.

Het is maar dat jullie het weten…

En wie zelf een blog wil beginnen of zijn/haar bestaande blog eens kritisch willen (her)bekijken, koop dat boek!