mamapraat

Weglopers en beenplakkers

- Evi 2 Comments

Wij hebben twee heel verschillende kindjes. Meestal gaat dat zo, dus ook bij ons. Marie is een beenplakker en hangt bijgevolg dus vaak aan mijn been. Soms doet ze dat om bescherming te zoeken tegen haar broer wanneer die wild om haar heen zit te springen, maar meestal wil ze gewoon alleen maar dichtbij mij zijn. In haar 16 maanden oude leventje voert mama zonder twijfel de boventoon. Ik geniet daar wel van moet ik zeggen. Maar het is ook niet altijd handig als je terwijl het eten moet maken, de was wil plooien of wat wil opruimen. Want zo’n babyRead more

Het empathisch vermogen van mijn zoon

- Evi Leave a comment

“Mama, ben je al beter?” Een vinger prikt in mijn wang. Ik lig in bed, want ik heb buikgriep. Een virusje dat ik overkreeg van de dochter. Cadeautje uit de crèche. “Nee, mama is nog ziek. Ik moet rusten. Laat me maar even.” “Ik ga bij jou slapen,” zegt hij. “Ok, maar dan moet je wel een pamper aandoen hoor.” Ik hoor voetstapjes naar de badkamer, gemoffel aan de commode en het geluid van een pamperbroekje dat wordt aangedaan. Hij kruipt terug bij me in bed. Hij woelt en prikt me nog wat meer. “Gaan we slapen?”, vraag ik. “Nee,Read more

Zwanenfeestje voor Marie

- Evi 3 Comments

Marie werd begin deze maand al 1 jaar. We gaven een klein feestje voor de grootouders en broers en zussen en kozen voor een zwanenfeestje. Het is niet bijster origineel, want zoek eens op “zwanenfeestje” in google … Iederéén doet dat. Maar kom, originaliteit is zwaar overroepen. Marie had al een zwanenkleedje en ik vond het een leuk thema. Door een andere blog werd ik helemaal enthousiast van het idee en liet ik me inspireren voor ons eigen feestje (lees: ik kopieerde schaamteloos enkele van haar ideeën). Dus werden het zwanen, een beetje wit, een beetje roze en dan nog wat goud ertegenaanRead more

Beter 1 bal in de hand dan 10 op de grond

- Evi 2 Comments

Eigenlijk ben ik blij als ik lees/hoor dat ik heus niet de enige mama ben die worstelt met het hebben van twee kinderen (soms letterlijk, zoals gisteren in de douche toen Emil een dramascène afspeelde die nog steeds in mijn oren tuit… Hitchcock is er niets tegen…). Niet dat ik er enig leedvermaak in vind te weten dat andere mama’s afzien, maar vooral dat ik niet de énige ben die afziet. De lijst met dingen die ik eens zou moeten of willen doen groeit sneller aan dan dat ik er dingen van kan afvinken: onkruid wieden in de voortuin; bloemetjes kopen voorRead more

Als de kleuter van huis is

- Evi 3 Comments

Het is Paasvakantie en onze zoon is enkele dagen aan zee bij oma en opa. Hoera voor hem, maar ook hoera voor ons! Het geeft ons even de kans om ten volle van Marie te genieten, maar vooral om op adem te komen, want het gezinsleven met vier is heftig. Een baby van tien maanden die s’ nachts tot vier keer wakker wordt helpt al niet. Een kleuter van drie die elke dag moe is (maar niet meer wil slapen overdag), alleen maar tv wil kijken als hij thuis is en chagrijnig wordt als we niet aan zijn wensen voldoen, helpt nog veel minder. OnzeRead more

Emil spreekt #3

- Evi 2 Comments

Terwijl zijn zus aan het oefenen is om te kruipen, breidt Emil zijn woordenschat elke dag uit en maakt hij hoe langer hoe meer volwaardige zinnen. Soms antwoordt hij niet als ik hem een vraag stel, soms antwoordt hij iets onsamenhangends, maar soms kan ik ook al echt een gesprek met hem hebben. Zo vertelde hij me deze ochtend dat Aurore (een meisje van zijn klas) was gevallen op de trein op de speelplaats en dat ze pijn had aan haar neus. Dat haar mama haar op dat moment een plakker kwam geven (dixit Emil) lijkt me twijfelachtig, maar kom,Read more

Brief aan mijn dochter

- Evi 2 Comments

Lieve Marie, Negen maanden ben je vandaag. Dat zijn negen maanden in en negen maanden uit mijn buik (want je werd geboren een dag na de uitgerekende datum). Het zijn negen maanden die voorbij zijn gevlogen. Soms knipper ik met mijn ogen en zie ik daar opeens een baby in mijn zetel zitten, alsof ik nog niet goed besef dat je in ons leven bent. Toch heb je al een onuitwisbare indruk nagelaten en zorg je er al negen maanden voor dat ik me enorm compleet voel. Je zorgt (sorry dat ik het zeg lieveling) ook wel voor een gigantische vermoeidheidRead more

Emil spreekt (nog niet) #1

- Evi 3 Comments

Mijn mama zei het ook al dit weekend. Er is iets veranderd aan Emil. Opeens begrijpt hij zoveel meer. Woorden zijn er dan misschien nog niet, maar er worden al wel conversaties gevoerd in brabbeltaal, met intonatie en wijzende vingertjes in de verte. Soms brabbel ik wat terug in zijn eigen taaltje en moet hij daarom lachen. Ik vermoed dat ik dan grappige dingen zeg. Maar we merken wel dat hij steeds beter reageert op de dingen die we zeggen: ‘Gaan we iets eten? Ga dan maar in je stoel zitten’. (Loopt naar zijn eetstoel en pakt de rand vast) ‘Ga jeRead more

Welkom Bumba!

- Evi 4 Comments

Het is gebeurd. Ook wij zijn van die ouders geworden die hun kind voor de tv parkeren om zelf even een moment van rust te hebben. Met Bumba. Bumba, die tot nog toe een onbekende was in ons huis en die gisterenavond spontaan applaus en lachjes van Emil oogstte. Zelfs een dansje was er niet teveel aan. Ok Bumba, laten we dit afspreken. Je bent welkom, omdat je mijn zoon blij maakt. Hij vindt het blijkbaar dolkomisch als jij van de ene gekleurde stip op de andere springt. Maar niet overdrijven hè. Niet teveel ‘nonni nonni’ en ‘bumbalooo’-geroep en we gaan ookRead more

Hoe gaat het nog met …?

- Evi 1 Comment

… mij? Als blogger weet je dat je niet zo goed bezig bent als mensen je beginnen vragen “En, hoe staat het met je blog? Ga je binnenkort weer schrijven?”. Alsof ze ook meteen vragen “En Evi, hoe gaat het nu met je? We horen niet meer zo veel van je. Alles ok?”. Laten we zeggen dat mijn blog een periode van rouw moest meemaken, zoals ook ik mijn periode van rouw nog steeds aan het doorworstelen ben. Met mooie dagen, intens gelukkige momenten met Emil en vrolijke intermezzo’s met vrienden en collega’s tot overpeinzingen over herinneringen, tranende ogen inRead more