Author: Evi

Emil spreekt (nog niet) #1

- Evi 3 Comments

Mijn mama zei het ook al dit weekend. Er is iets veranderd aan Emil. Opeens begrijpt hij zoveel meer. Woorden zijn er dan misschien nog niet, maar er worden al wel conversaties gevoerd in brabbeltaal, met intonatie en wijzende vingertjes in de verte. Soms brabbel ik wat terug in zijn eigen taaltje en moet hij daarom lachen. Ik vermoed dat ik dan grappige dingen zeg. Maar we merken wel dat hij steeds beter reageert op de dingen die we zeggen: ‘Gaan we iets eten? Ga dan maar in je stoel zitten’. (Loopt naar zijn eetstoel en pakt de rand vast) ‘Ga jeRead more

Welkom Bumba!

- Evi 4 Comments

Het is gebeurd. Ook wij zijn van die ouders geworden die hun kind voor de tv parkeren om zelf even een moment van rust te hebben. Met Bumba. Bumba, die tot nog toe een onbekende was in ons huis en die gisterenavond spontaan applaus en lachjes van Emil oogstte. Zelfs een dansje was er niet teveel aan. Ok Bumba, laten we dit afspreken. Je bent welkom, omdat je mijn zoon blij maakt. Hij vindt het blijkbaar dolkomisch als jij van de ene gekleurde stip op de andere springt. Maar niet overdrijven hè. Niet teveel ‘nonni nonni’ en ‘bumbalooo’-geroep en we gaan ookRead more

As we speak #1

- Evi Leave a comment

Dit is zo’n leuke rubriek bij haar, dat ik al een tijdje met het idee aan het spelen was om die ook hier te introduceren. Et voila, mijn eerste as we speak! Eten: Fan van De Keuken van Sofie tegenwoordig! Ik ben weer in zo’n bui waarin ik al eens iets nieuws probeer en haar recepten zijn hier al meermaals op tafel verschenen. Een lekkere tomatensoep bijvoorbeeld, of ribbetjes met komkommersalade en aardappel in de schil, cannelloni met spinazie en gerookte zalm, bulgur gemend met veldsla of een heerlijke couscousschotel. Hmm, meer inspiratie van oa. Sofie is te vinden op mijnRead more

Hoe gaat het nog met …?

- Evi 1 Comment

… mij? Als blogger weet je dat je niet zo goed bezig bent als mensen je beginnen vragen “En, hoe staat het met je blog? Ga je binnenkort weer schrijven?”. Alsof ze ook meteen vragen “En Evi, hoe gaat het nu met je? We horen niet meer zo veel van je. Alles ok?”. Laten we zeggen dat mijn blog een periode van rouw moest meemaken, zoals ook ik mijn periode van rouw nog steeds aan het doorworstelen ben. Met mooie dagen, intens gelukkige momenten met Emil en vrolijke intermezzo’s met vrienden en collega’s tot overpeinzingen over herinneringen, tranende ogen inRead more

Stilte na de storm

- Evi 5 Comments

Het is stil hier op mijn blog. Het weerspiegelt goed de stilte die plots mijn leven is binnengedrongen. Het is nu al meer dan anderhalve maand geleden dat mijn vader is overleden. Mijn. Vader. Is. Er. Niet. Meer. Wat vreemd om die woorden te moeten schrijven. Het kwam niet onverwacht en op een bepaalde manier konden we wel ‘afscheid’ nemen, maar toch ook weer niet echt. Terwijl iedereen zich opmaakte voor de feestdagen, cadeautjes begon te kopen en kerstmenu’s aan het plannen was, moest ik Emils eerste verjaardag vieren zonder zijn grootvader. Mijn papa’s 60ste verjaardag in december had een groot feestRead more

De langvoeder spreekt

- Evi 5 Comments

Van 1 tot 7 oktober is het Wereld Borstvoedingsweek! Happy breastfeading en al, en promocampagnes om moeders aan het voeden te krijgen (en langer aan het voeden te houden)! Zelf geef ik het ondertussen al bijna 10 maanden zeg… Onlangs las ik in een artikel dat dat van mij al een ‘langvoeder’ maakt. Ik vind dat een heel vreemd woord. Het reduceert mij als mama tot louter voedingssysteem voor mijn kind en persoonlijk vind ik 10 maanden in mijn ervaring en naar mijn gevoel nog niet zo gigantisch lang. Maar ik merk dat anderen dat niet zo evident vinden als ze me feliciteren omdat ikRead more

Dat het…

- Evi 3 Comments

Dat het iets vies is, kanker, en niet alleen de kanker zelf, maar alles wat erbij komt kijken. De neveneffecten van de chemo, de beschadigingen die bestraling aanricht, infecties en ziekenhuisparanoia. Dat het vies is om langs de zijlijn te staan kijken hoe je vader van de regen in de drop valt en dat je hem bij momenten nog nauwelijks herkent. Dat het snel kan gaan opeens, van goed naar slecht en naar weer beter. Dat het zo’n invloed heeft op dierbaren en dat ik wens dat ik meer zou kunnen doen. Dat het niet altijd rainbows and sunshine is en datRead more

Over het Blogboek en focus

- Evi 6 Comments

Ik was er al lang op aan het wachten, op dat Blogboek van Kelly. De maand september had ik eigenlijk gereserveerd voor het aanschaffen van nieuwe kledij, want sinds mijn zwangerschap/bevalling en bijhorend blubberbuikje pas ik nu nog maar in 2/5de van mijn herst/winteroutfits, wat ronduit onaanvaardbaar is en dus dringend vraagt om keiharde oplossingen! (Sporten en diëten is geen optie, want ik maak mezelf niet graag moe en eet veel te graag…). Soit, zonder daarop in detail te treden, ik had mezelf verboden boeken te kopen deze maand om een trui of blouse extra te kunnen kopen, maar hetRead more

In de schaduw van het MAS

- Evi 2 Comments

Wat te doen op een regenachtige feestdag met een van nature rustige baby van 8 maanden die graag in zijn buggy zit? Een museum bezoeken tiens en dat kan ook in eigen stad. Vorige vrijdag gingen wij dus, niet naar het MAS, maar naar het Red Star Line Museum in Antwerpen. Het MAS is trouwens zelf ook een aanrader, al was het alleen maar om (gratis) roltrapsgewijs helemaal bovenaan van de skyline van Antwerpen te gaan genieten. In pré-babytijdperk deden wij dat altijd ’s avonds als we zo’n beetje zonder doel door de stad zwierven.   Enigszins verdoken in watRead more

Mama is bang

- Evi 3 Comments

Sinds ik vorig jaar in december mama werd, werd ik blootgesteld aan een heel scala aan emoties. Paniek, intense vreugde, frustratie, verwondering, blijdschap, ze passeerden allen de revue, soms zelfs allemaal in één dag. Maar wat altijd sluimerend aanwezig is sinds het begin, is de angst. Die besluipt me altijd ’s avonds als ik in mijn bed lig. Emil ligt dan veilig in zijn bedje naast mij totdat ik opeens vind dat het te stil is en ik opveer en mijn hand op zijn borstkas leg om te voelen of hij nog ademt (nvdr. dat is altijd het geval…). TegenwoordigRead more